ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ "ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ" ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ

Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους.΄Ολα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν".


Οι κοινωνικά ανάλγητες κι αρνητικές αλλαγές στην Υγεία με την κατάργηση 8 Δημόσιων Νοσοκομείων και την επιβολή του κατά κεφαλήν χαρατσιού των 25 ευρώ για κάθε ασθένεια σε συνδυασμό με την άθλια οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, δημιουργούν καθημερινά μια κοινωνική κατάσταση, όχι απλά άδικη, αλλά, εκρηκτική.

Ο εκάστοτε πολιτικός και μάλιστα Υπουργός ευθύνεται άμεσα και απεριόριστα για το πολιτικό και κυβερνητικό έργο που παράγει και οφείλει να προβλέπει κάθε δυνατό κίνδυνο που θα μπορούσε να προέλθει από την χρήση του ή την κατάχρησή του στο παρόν και στο μέλλον. 

Η αποφυγή της αδικοπραξίας κατά ανυπεράσπιστων πολιτών αποτελεί σήμερα και βασικό και θεμελιώδες αίτημα ή κατεπείγουσα ανάγκη της ελληνικής πολιτικής.

Ένας, βέβαια, φύσει και θέσει πολιτικός, όπως και κάθε στρατιώτης θα το θεωρούσε ύψιστο καθήκον του να υπηρετήσει την πατρίδα του, όταν αυτή θα κινδύνευε.

Στην Ελλάδα του 2013, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο 2013, οι Έλληνες Υπουργοί γιατί δεν αντιδρούν ή έστω δεν δείχουν να έχουν ούτε ψήγμα ηθικού ενδοιασμού και προσφέρονται να υπηρετήσουν έναν πόλεμο που λεηλατεί τους Έλληνες πολίτες και αποψιλώνει κάθε αρχή και έννοια δικαίου και δημοκρατίας; 

Μετά την δήλωση του Υπουργού Υγείας για τον "αβάσταχτα ελαφρύ" Σταυρίδη, ότι βεβαιότατα ήταν ο καταλληλότερος για την θέση του Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, μήπως κάποιος οφείλει να σκεφτεί άμεσα και την παραίτηση του Άδωνη Γεωργιάδη, μαζί με το εισιτήριο των 25 ευρώ και το κλείσιμο των 8 Δημόσιων Νοσοκομείων μας, του οποίου η πολιτική ελαφρότητα είναι και επικίνδυνη και αβάσταχτη για την δημόσια υγεία αλλά και για το "αξιακό δέον" της ελληνικής κοινωνίας;