Στίγμα Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

Ο Θεός συγχωρεί, ο Βαγγέλης όχι!..

ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΗ υπόθεση. Η «πασαρέλα» που παρακολουθούσαμε τα τελευταία ειδικά χρόνια στις συνδιασκέψεις ή στα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ - «κι εσύ εδώ;», «τι γίνεται, ρε σύντροφε; χρόνια έχουμε να τα πούμε» - παίρνει τέλος. Η ανοιχτή πρόσκληση του προέδρου Βαγγέλη, που θα απευθυνθεί με την επίσημη ανακοίνωση της ΚΟΕΣ, δεν θα είναι και τόσο ανοιχτή. Οπως μου εξήγησε ένας εκ των επτά που μετέχουν στο
 κονκλάβιο, το οποίο συχνά ακούει ο πρόεδρος (αλλά δεν εισακούει τις προτάσεις του), «όταν λέμε όλοι, δεν εννοούμε ακριβώς όλοι».

- Αααα, αρχίσαμε τους αποκλεισμούς προτού καν προκηρυχθεί  το συνέδριο; ρώτησα.

- Οχι, προφανώς όχι. Αλλά όσοι έχουν διαγραφεί από το κόμμα είναι λογικό να μη συμπεριλαμβάνονται στην «ανοιχτή πρόσκληση». Επίσης, η πρόσκληση δεν αφορά όσους έχουν φύγει από το κόμμα, έχουν παραιτηθεί, έχουν ενταχθεί σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς.

- Και αν το έχει μετανιώσει κανείς; προσπάθησα να συντηρήσω μια συζήτηση που δεν έβγαζε άκρη.

- Ε, αν το έχει μετανιώσει, ας κάνει ένα χαρτί να το δηλώσει και βλέπουμε...     

Ο Θεός συγχωρεί, ο Βαγγέλης όχι!..

ΣΑΝ ΤΙΤΛΟΣ από ταινία  μου ακούγεται το προηγούμενο, αλλά είναι η μόνη αλήθεια. Ενα κόμμα το οποίο βάλλεται από παντού, φθίνει δημοσκοπικά, το τελευταίο που πρέπει να κάνει είναι να πάρει πίσω αποφάσεις που υπακούουν σε ένα ελάχιστο επίπεδο κομματικής πειθαρχίας, έτσι δεν είναι;

«Δικολαβίστικη πρακτική» Μητρόπουλου

ΑΦΗΝΩ το ΠΑΣΟΚ στα πάθη του και πάω μια βόλτα στη Βουλή, όπου παρακολούθησα - τυχαία, πρέπει να ομολογήσω - μια εξαιρετική κόντρα ανάμεσα στον συνταγματολόγο υπουργό Αντώνη Μανιτάκη και στον φερόμενο ως καθηγητή εργατολόγο και επ' εσχάτοις βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Μητρόπουλο.

Ο δεύτερος σε θέση επερωτώντος για το μέγα θέμα των απολύσεων στο Δημόσιο, ο πρώτος να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι δεν θα γίνουν.  Ωσπου ο υπουργός κατηγορεί, μεταξύ άλλων, τον βουλευτή  για «δικολαβίστικη πρακτική».

ΕΞΑΛΛΟΣ ο βουλευτής επικαλείται τους επί χούντας αγώνες του για να απαντήσει, αλλά κατά τη γνώμη μου για λάθος λόγο ανεφλέγη. Διότι πριν από τα περί «δικολαβίστικης πρακτικής» ο κ. Μανιτάκης είχε πει τα ακόλουθα εξόχως δηκτικά προς τον εργατολόγο βουλευτή: «Γιατί τόση χαρά, τόσο πάθος, τόσος  αγώνας να αποδείξετε ότι θα απολυθούν  υπάλληλοι και εγώ να λέω συνεχώς ότι δεν θα απολυθούν;». Διότι, κύριε καθηγητά μου, με όλο τον σεβασμό, το μεροκάματο να βγαίνει, όπως θα έλεγε και ο φίλος μου ο Δημητράκης!

Εβγαλαν στη γύρα τα απόρρητα

ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ, και μάλιστα καλό, φαίνεται ότι έβγαζε το παλικάρι που είχε στη διάθεσή του τα εννέα εκατομμύρια δεδομένα πολιτών, και ατύχησε διότι τον «τσίμπησε» η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Στην πιθανή απορία γιατί να με απασχολεί μια είδηση του αστυνομικού δελτίου, σπεύδω να  απαντήσω, έπειτα από επικοινωνία με τον ακάματο επικεφαλής της υπηρεσίας Μανόλη Σφακιανάκη (μικρή φωτογραφία), ότι μπορεί - ναι! - να έχει και πολιτικές άκρες η υπόθεση.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ σύνδεση της υπόθεσης αυτής με το κύκλωμα που είχε βγάλει στη γύρα απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Οικονομικών μέσω του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους· κύκλωμα το οποίο, ως γνωστόν,  εκτιμάται ότι αποτελούν συνδικαλιστές συγκεκριμένου πολιτικού χώρου.

- Επί του παρόντος, πρόκειται για δύο παράλληλους δρόμους, οι οποίοι  έχω την αίσθηση ότι σε κάποιο σημείο συναντώνται, μου ανέφερε ο Σφακιανάκης.

Κατά τα λοιπά, το μεροκάματο του λεβέντη ήταν της τάξεως των 70.000 ευρώ - τόσο πωλείται το σύνολο των προσωπικών δεδομένων του καθενός μας στο υπουργείο Οικονομικών...

ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ το μεροκάματο, δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων, είναι σε καλά χέρια. Το χειρίζεται αποκλειστικά, όπως και στο παρελθόν, ο  «δεν έχω άγχος με τη δόση» πρόεδρος Αντώνης. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, συμφωνώ!

Καλύπτει τις γελοιότητες

ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ δοθείσης, ας βοηθήσει ο Πανάγαθος και ορισμένους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου, οι οποίοι μη δυνάμενοι να προσφέρουν  οτιδήποτε στη δημόσια ζωή, πλην της φυσικής τους παρουσίας, αυτοπροτείνονται ως άτομα «ιδιαιτέρων» ικανοτήτων. Πλην του γελοίου του θέματος (και του θεάματος ωσαύτως), οι συγκεκριμένοι  αντιπρόσωποι του έθνους εκθέτουν και αυτή την ίδια την πολιτική.

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ, όπως αποδεικνύεται, οι ίδιοι δεν έχουν και το γνώθι σ' αυτόν, να παραχωρήσουν δηλαδή τη θέση τους σε κάποιον άλλον ο οποίος ενδεχομένως έχει τη διάθεση να εργαστεί και να προσφέρει, διερωτώμαι γιατί δεν τους υποδεικνύει το κόμμα στο οποίο ανήκουν να πράξουν το αυτονόητο.

ΗΤΟΙ, σε όσες βαρύγδουπες δηλώσεις και να προβεί ο πρόεδρος Αλέξης, αρκούν οι γελοιότητες ενός Τατσόπουλου ή πρόσφατα ενός Παναγούλη για να τα ανατρέψουν όλα. Οπότε, διερωτάται κανείς γιατί τους κρατάει ακόμη στο κόμμα...

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτά, δεν πρόκειται να απασχοληθώ περισσότερο, ούτε θα υποδείξει η ταπεινότητά μου στο αριστερό αγόρι Αλέξη πώς να κάνει τα κουμάντα στο κόμμα της χαράς.

ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΑΝΑ ήταν γιατί τον παρακολούθησα να κάνει δηλώσεις από τη Βαρκελώνη - σε άπταιστα ελληνικά, όπως πάντα... - και να κατακεραυνώνει την κυβέρνηση. Υπενθυμίζω ότι βρίσκεται εκεί για να στηρίξει την εκλογική καμπάνια του αποσχιστικού κόμματος της Ενωμένης Αριστεράς, η οποία διεκδικεί την ανεξαρτητοποίηση της Καταλωνίας. (Στη φωτογραφία, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον ηγέτη της Ενωμένης Αριστεράς Καταλωνίας Ζοάν Ζοσέπ Νούετ, στη μέση,  κατά την επίσκεψή τους στους εργαζομένους της Telefonica που κάνουν απεργία πείνας.)

ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ότι δεν θα χρειαστεί να τρέχουμε στο μέλλον, αν αρχίσουν τίποτε όργανα οι Σκοπιανοί, ε; Θέλω να ελπίζω ότι θα το έχει «δέσει» το θέμα με τους ισπανούς «συντρόφους»...

Διόριζαν για τον σταυρό τον επιούσιο

ΜΕ ΕΝΕΒΑΛΕ σε σοβαρή αμφιβολία η υπόθεση της διαθεσιμότητας των εκτός ΑΣΕΠ προσληφθέντων υπαλλήλων, η οποία αποτελεί και την αιτία  της αναταραχής στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

- Ποιοι είναι όλοι αυτοί; ρώτησα ειδήμονα επί του θέματος.

- Οι περισσότεροι είναι όσοι νομιμοποιήθηκαν με το διάταγμα Παυλόπουλου το 2004, μου απάντησαν.

Αντέδρασα χαιρέκακα ομολογώ.

- Αχά! Προσλήψεις επί Καραμανλή, ε;

Με διόρθωσε. Το «διάταγμα» Παυλόπουλου αφορούσε τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου οι οποίοι είχαν προσληφθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια από τους δήμους, την εποχή δηλαδή όπου οι (βλαχο)δήμαρχοι διόριζαν όποιον περνούσε έξω από το γραφείο τους, για τον σταυρό τον επιούσιο, φυσικά...

ΠΑΙΡΝΩ πίσω ό,τι σκέφθηκα (και ήμουν έτοιμος να πω) για την καραμανλική πενταετία. Επί του συγκεκριμένου, εννοείται...

tanea