Είναι γεγονός ότι στις «λίστες» που κατά καιρούς δημοσιεύονται στον ξένο Τύπο, είτε αυτές αφορούν τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου είτε τους πιο διάσημους, τους πιο ακριβοπληρωμένους, το μάτι πάντα πέφτει, όπως είναι φυσικό, στον πρώτο και τις περισσότερες φορές και στον τελευταίο.
Τους ενδιάμεσους ποτέ δεν τους κοιτά κανείς, δεν ασχολείται μαζί τους. Πολύ απλά, γιατί αποτελούν... μετριότητα. Δεν έχουν καταφέρει να αναρριχηθούν στην κορυφή, ούτε έχουν... αποτύχει τόσο ώστε να είναι στον πάτο. Από αυτόν τον κανόνα φυσικά δεν μπορεί να ξεφύγει και η λίστα των «Financial Times» (FT), με τους καλύτερους και χειρότερους υπουργούς Οικονομικών του 2012.
Φυσικά, δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη ότι στην πρώτη θέση βρίσκεται ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τη δικαιούται άλλωστε. Με τη μαεστρία που χειρίζεται, επί τρία χρόνια, την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, τείνει να καταφέρει όσα δεν κατάφεραν οι Γερμανοί σε δύο παγκόσμιους πολέμους.
Δεν είναι απλό πράγμα να μην πράττεις, να δυναμιτίζεις τις όποιες προσπάθειες επίλυσης των προβλημάτων και να «πετάς» διάφορα ρητά και γνωμικά, κάνοντας τις αγορές να «τρέχουν». Βέβαια, εδώ που τα λέμε, ο κ. Σόιμπλε για τη χώρα του δουλεύει. Θα είχε ενδιαφέρον όμως να δούμε τι θα πράξουν εκείνος και η κα Μέρκελ σε λίγα τρίμηνα, όταν η ύφεση θα χτυπήσει την πόρτα και της Γερμανίας. Τι συνταγές θα σκεφτεί μαζί με την κα Μέρκελ.
Από την άλλη, τελευταίος στη λίστα είναι ο Ισπανός υπουργός ΥΠΟΙΚ. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με τους «FT», δεν έχει πείσει ακόμη τις χρηματαγορές ότι μπορεί να καταφέρει να ορθοποδήσει η ισπανική οικονομία.
Αραγε, πώς πρέπει να αισθάνεται ο δικός μας υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, που είναι μία θέση πάνω από τον Ισπανό, δηλαδή προτελευταίος, στη λίστα με τους καλύτερους; Δικαιωμένος που δεν κατέχει την τελευταία θέση στη λίστα, καθώς είναι ο υπουργός της ευρωπαϊκής χώρας με την κατά τεκμήριο χειρότερη οικονομική κατάσταση, ή απογοητευμένος γιατί με τις προσπάθειες που έχει καταβάλει θα περίμενε κάτι παραπάνω;
Είναι βέβαιο ότι τα ίδια διλήμματα με τον υπουργό θα αντιμετώπισαν και όσοι βρίσκονταν στην απέναντι από αυτόν θέση, ήταν δηλαδή οι κριτές του και αποφάσισαν για τη θέση του στην κατάταξη. Δηλαδή, έπρεπε να αξιολογήσουν θετικά το γεγονός ότι είναι ο υπουργός ο οποίος υιοθέτησε τα περισσότερο επαχθή μέτρα στο μικρότερο χρονικό διάστημα ή εκείνος που έσωσε τη χώρα στο παρά πέντε;
Είναι ο υπουργός των μεταρρυθμίσεων ή των άστοχων παρεμβάσεων που θα βυθίσουν την οικονομία σε ακόμη πιο βαθιά ύφεση και μεγαλύτερη ανεργία; Οπως και να 'χει, στη συνείδηση των (ταλαιπωρημένων) Ελλήνων θα είναι πάντα ο πρωταγωνιστής του τρίτου μνημονίου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ
naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου