Είναι έντονα επικριτική για τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο (αποκαλύπτει γιατί δεν θα πάει στη φετινή 3η του Σεπτέμβρη), εκτιμά ότι η τρέχουσα συζήτηση για την Κεντροαριστερά έχει λάθος αφετηρία, αλλά δηλώνει έτοιμη να συνεισφέρει με θέσεις και προτάσεις για την ανασύνθεση του χώρου. Τέλος η κυρία Διαμαντοπούλου δεν αποκλείει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών και προβλέπει ότι στις ευρωεκλογές θα κατέβουν περισσότερα κόμματα.
Η κυβέρνηση -και ο ίδιος ο πρωθυπουργός- μιλούν συχνά πια για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013. Είναι εφικτός ο στόχος;
Το πρωτογενές πλεόνασμα έχει αναχθεί σε στόχο ανάλογο με την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι όπως και τότε, και αν ακόμη επιτευχθεί το 2013 δεν θα διαρκέσει. Προφανώς εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική και μόνο απεικόνιση. Η αλήθεια είναι ότι το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, δηλαδή της αλλαγής του οικονομικού μοντέλου που μας οδήγησε στην καταστροφή , αλλά βασίζεται στην άντληση πόρων από τα σπλάχνα της κοινωνίας, δηλαδή: σε φόρους που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και στη μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημόσιων και ιδιωτικών, που αναπαράγει τον φαύλο κύκλο «δεν επενδύω γιατί δεν αλλάζω και δεν αλλάζω γιατί δεν επενδύω», και άλλες ρυθμίσεις.
Ως εκ τούτου, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο και με τους σημερινούς ρυθμούς δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιονδήποτε πλέον εθνικό σχεδιασμό. Εθνικόν το Αληθές!
Σε λίγες ημέρες επιστρέφει το κεντρικό κλιμάκιο της τρόικας, ενώ οι υπουργοί κάνουν «μαραθώνιο» για να προλάβουν όλα όσα έχουν συμφωνηθεί μέχρι τον έλεγχο. Η διαδικασία αυτή είναι αποτελεσματική;
Μετά από τρία χρόνια και τρεις κυβερνήσεις, οι «μαραθώνιοι», εάν δεν αποτελούν συνειδητό άλλοθι για πρόσθετα μέτρα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, υποδηλώνουν τουλάχιστον κυβερνητική ανεπάρκεια.
Σε μια δημοκρατία, ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με τους ομολόγους του, η Βουλή εγκρίνει τις συμφωνίες, οι υπουργοί εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική σεβόμενοι τις συμφωνίες. Οι κοινοβουλευτικές επιτροπές ασκούν τον αναγκαίο έλεγχο και η τρόικα πιστοποιεί με υπηρεσιακούς παράγοντες τον βαθμό εφαρμογής των συμφωνιών. Αυτά όλα έχουν ανατραπεί. Υπάρχει καταπάτηση των δημοκρατικών κανόνων, που υπονομεύει το πολίτευμα, το κοινοβούλιο και την ευρωπαϊκή ιδέα.
Ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με την τρόικα, η τρόικα ελέγχει τους υπουργούς, και τελικά αυτή αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου, και οι βουλευτές απλά παίρνουν το βάρος της ψήφου τους. Ως Ελληνίδα, με γνώση της λειτουργίας άλλων χωρών και κυβερνήσεων αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, το αισθάνομαι ως εθνική προσβολή.
Ο κ. Σόιμπλε ανακοίνωσε την ανάγκη νέου χρηματοδοτικού πακέτου για την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει νέο μνημόνιο;
Το Μάιο του 2014 το μνημόνιο τελειώνει. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν τώρα να καταθέσουν με ευθύτητα τις θέσεις τους για το τι πρέπει να γίνει με το χρηματοδοτικό κενό που εκ των πραγμάτων θα υπάρξει. Ας αξιοποιήσουμε τα διδάγματα από τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε την κρίση στην Ελλάδα και άλλες χώρες, για να πετύχουμε μια εθνική συμφωνία, βάζοντας τέρμα στον καταστροφικό διχασμό μνημόνιο-αντιμνημόνιο.Οι Ελληνες είμαστε ένας λαός με υπερηφάνεια, ικανότητες και φιλότιμο, που όταν πιστέψουμε σε κάτι, το πετυχαίνουμε. Γι' αυτό και η απάντησή μας πρέπει να είναι ένα «σχέδιο για την Ελλάδα από τους Ελληνες». Και βέβαια θα έχει την ανάγκη στήριξης από τους Ευρωπαίους εταίρους μας και όχι αποκλειστικά τον κ. Σόιμπλε, που για ακόμη μία φορά υπερέβη τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Πολλοί όμως ισχυρίζονται ότι το μνημόνιο αποτελεί ένα επαρκές σχέδιο. Το ελληνικό σχέδιο είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Το 2010 δεν ξέραμε, το 2011 ήμασταν υπό την απειλή εξόδου από το ευρώ? Το 2014 δεν μπορεί να επιμένουμε να βλέπουμε μόνο δημοσιονομικούς στόχους. Το ελληνικό σχέδιο πρέπει να έχει μια συνολικά διαφορετική λογική, ένα μοντέλο που να βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
1. Τον στρατηγικό ρόλο της χώρας στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής. Η Μεσόγειος φλέγεται, η Τουρκία αλλάζει πρόσωπο, οι συμμαχίες αναπροσδιορίζονται στην περιοχή μας και εμείς σήμερα είμαστε σχεδόν αόρατοι.
2. Ενα φιλόδοξο σχέδιο για τη μετατροπή της Ελλάδας το 2020 σε μεσογειακή τίγρη! Με βασική προϋπόθεση πραγματικές μεταρρυθμίσεις που ξεκινούν από το φορολογικό, τη διοίκηση και τη Δικαιοσύνη και 3. Μια πρόταση για βιώσιμο χρέος που λαμβάνει υπόψη τις επερχόμενες ευρωπαϊκές θεσμικές αλλαγές, τα αδιέξοδα νούμερα και τα λάθη προηγούμενων επιλογών. Τρεις πυλώνες που θέτουν τη σχέση με τους εταίρους και συμμάχους μας σε μια άλλη βάση. Αυτό όμως απαιτεί ηγέτη με στρατηγικό νου και όχι διαχειριστή. Από την άλλη πλευρά η κυβερνητική συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ υπάρχει χωρίς προγραμματική συμφωνία προς το παρόν?
Θεωρώ ότι από τις εκλογές του Μαΐου 2012 και μετά, το ΠΑΣΟΚ έχασε μια εξαιρετική ευκαιρία να επιβάλει ουσιαστικές και άμεσες μεταρρυθμίσεις -απαιτώντας τουλάχιστον την ψήφιση σειράς έτοιμων νομοσχεδίων της κυβέρνησης Παπανδρέου που μένουν στα αζήτητα- να επιβάλει αξιοκρατία και αντικειμενικότητα στη δημόσια διοίκηση, να καταδείξει τι σημαίνει κυβέρνηση συνεργασίας και προγραμματικές συγκλίσεις κομμάτων. Και τώρα, μετά την ανάληψη υπουργείων, ο κ. Βενιζέλος θα φέρει και την προγραμματική συμφωνία. Ετσι όμως αδικείται η ιστορία των κομμάτων, που αποχρωματίζονται και συμπιέζονται σε μια απλή κυβερνητική πλειοψηφία. Διερωτώμαι τι νόημα έχει μια κατόπιν εορτής συμφωνία.
ΒΛΕΠΕΙ ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ
Ρίσκο οι εκλογές για τη χώρα και τους πολίτες
Ρίσκο οι εκλογές για τη χώρα και τους πολίτες
Βλέπετε πρόωρες εκλογές εντός του φθινοπώρου;
Δεν τις αποκλείω. Εκλογές όμως θα έχουν υψηλό ρίσκο για τη χώρα, και θα φορτώνουν ακόμη μεγαλύτερα βάρη στους πολίτες από αυτές του Μαΐου-Ιουνίου.
Σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρώ ότι οι δυσκολίες του φθινοπώρου προοιωνίζονται αναταράξεις και ανακατατάξεις.
Αν όχι, πιστεύετε ότι στις ευρωεκλογές θα κατέβουν περισσότερα κόμματα των σημερινών;
Η τάση μέχρι στιγμής προοιωνίζεται μεγάλο αριθμό κομμάτων, με πολλούς αρχηγούς, μικρούς στρατούς και αδυναμία συναινέσεων στα μεγάλα και μικρά προβλήματα της χώρας.
Στις αυτοδιοικητικές οι συμμαχίες θα είναι γαλαζοπράσινες ή κεντροαριστερές;
Ενα μεγάλο μέρος των αυτοδιοικητικών αρχόντων έχει ήδη επιλέξει την πολιτική αυτονομία. Μια ευρεία γαλαζοπράσινη συμμαχία, ως κεντρική συμφωνία, θα πιστοποιούσε την πλήρη όσμωση των δύο κομμάτων.
Το θέμα λοιπόν είναι: υπάρχουν ενδιαφέρουσες ζυμώσεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς; Με τη δική σας συμμετοχή;
Οσο η συζήτηση για την Κεντροαριστερά εξαντλείται σε σχήματα, πρόσωπα, αποκλεισμούς και αναμονή του Μεσσία, φοβάμαι πως λιώνει σαν καραμέλα από την πολλή χρήση...
Ο χώρος χρειάζεται πλήρη ανασύνθεση, η οποία θα γίνει εύκολα και γρήγορα, όταν κατατεθεί κάτι σαφές, ελπιδοφόρο και ρεαλιστικό για τους ανθρώπους και τη χώρα. Εν αρχή λοιπόν ο λόγος. Η Κεντροαριστερά, όπως αναδεικνύεται από την πολιτική μας ιστορία, είναι η δύναμη που μπορεί να επαναφέρει πειστικά την ελπίδα για δουλειά, δικαιώματα, ισότητα, δικαιοσύνη.
Αυτά δεν είναι κοινοτοπίες του προηγούμενου αιώνα, είναι ζητούμενα που όμως θέλουν άλλες προσεγγίσεις και κυρίως άλλη στάση απέναντι στον ρόλο και την ισχύ του κράτους.
Δεν αρκούν οι διακηρύξεις περί εκσυγχρονισμού μιας κομμουνιστογενούς Αριστεράς, ούτε περί κοινωνικής ευαισθησίας της Δεξιάς. Χρειάζεται θέση και πρόταση και σε αυτή θα συνεισφέρω.
ΓΙΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Το νέο θα εξαφανίσει τα τέρατα
Το νέο θα εξαφανίσει τα τέρατα
Με το «ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν συνεργάζομαι» λέει ο κ. Κουβέλης. Και εσείς;
Δεν με αφορά τίποτα που έχει γενική κτητική. Είναι η εποχή της συλλογικότητας. Οι κύριοι Βενιζέλος και Κουβέλης φέρουν μεγάλη ευθύνη στο να διευκολύνουν τη γέννηση του νέου στον χώρο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Γιατί δεν δεχθήκατε την πρόσκληση για την επετειακή εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στις 3 του Σεπτέμβρη;
Νόημα έχει πλέον μόνο μια καλά οργανωμένη, συλλογική και ειλικρινής προσπάθεια που να απαντά στα σημερινά προβλήματα των πολιτών.
Σας φοβίζει όπως πολλούς η συνεχής αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής;
Ο Γκράμσι είπε: όταν το παλιό πεθαίνει και το νέο δυσκολεύεται να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων. Τα τέρατα της Χρυσής Αυγής δεν αντιμετωπίζονται με νομικά τεχνάσματα ή επικοινωνιακές επιθέσεις. Αρκεί η πιστή εφαρμογή των νόμων γι' αυτό. Ο πολιτικός αφανισμός τους απαιτεί κάτι νέο, κινηματικό και καθαρό, που δίνει ελπίδα στους ανθρώπους που βιώνουν την απόγνωση.
Φώφη Γιωτάκη
fofig@pegasus.gr
fofig@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου