Ο ιστορικός Λορενς Ρις γράφει οτι αυτό είναι μια σοβαρή προειδοποίηση για την σύγχρονη εποχή.
Το δημοσίευμα επικεντρώνεται σε ένα ερώτημα - πώς ήταν δυνατόν ένας τόσο παράξενος και ανεπαρκής άνθρωπος όπως ο Χίτλερ να κερδίσει την εξουσία σε μια τόσο εξελιγμένη χώρα...
και στη συνέχεια να αγαπηθεί από εκατομμύρια ανθρώπους; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορούμε να την βρούμε όχι μόνο στις ιστορικές συνθήκες της εποχής αλλά και στη φύση της ηγεσίας του Χίτλερ.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό αλλά ταυτόχρονα δυσάρεστο στο δημοσίευμα του BBC είναι η σύγκριση αυτής της πτυχής της ιστορίας με την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα.
ΤΟΤΕ
Ο Χίτλερ ήταν ο αρχετυπικός «χαρισματικός ηγέτης». Δεν ήταν ένας "κανονικός" πολιτικός - κάποιος που έδινε υποσχέσεις για να μειώσει φόρους και να προσφέρει καλύτερη υγειονομική περίθαλψη - αλλά κάποιος, ο οποίος προσέφερε σχεδόν "πνευματικούς στόχους" λύτρωσης και σωτηρίας.
Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα τίποτα, ένας εκκεντρικός που δεν μπορούσε να κάνει πνευματικές συζητήσεις γεμάτος μίσος και προκαταλήψεις.
Στις περιόδους ευνοϊκής οικονομικής συγκυρίας στη Γερμανία, κατά τα μέσα της δεκαετίας του 20, ο Χίτλερ θεωρήθηκε χαρισματικός μόνο απο πολύ λίγους φανατικούς. Σε τέτοιο βαθμό που στις εκλογές του 1928 οι Ναζί είχαν μόνο το 2,6% των ψήφων.
Ωστόσο, σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ο Χίτλερ ήταν καγκελάριος της Γερμανίας και ηγέτης του πιο δημοφιλούς πολιτικού κόμματος στη χώρα.
Αυτό που άλλαξε ήταν η οικονομική κατάσταση στην χώρα. Στον απόηχο του Wall Street Crash το 1929 υπήρξε μαζική ανεργία στη Γερμανία.
"Οι άνθρωποι πραγματικά πεινούσαν," δήλωσε ο Jutta Ruediger στο δημοσίευμα του BBC. Ο Ruediger άρχισε να υποστηρίζει τους Ναζί αυτό το διάστημα και τόνισε οτι ήταν σε αυτο το πλαίσιο που ο Χίτλερ άρχισε να εχει την εικόνα του 'Σωτήρα'.
ΣΗΜΕΡΑ
Αυτή ακριβώς η ιστορία είναι που έχει σημασία σήμερα. Όχι επειδή επαναλαμβάνεται, σημειώνει ο ιστορικός Λορενς Ρίς αλλά επειδή περιέχει προειδοποιήσεις.
Στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης εκατομμύρια άνθρωποι ξαφνικά αποφάσισαν να στραφούν προς ένα αντισυμβατικό ηγέτη που νόμιζαν είχε "χάρισμα", επειδή συνδεόταν με τους φόβους τους, τις ελπίδες τους και την λανθάνουσα επιθυμία να κατηγορούν τους άλλους για την κατάσταση τους. Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.
ΕΛΛΑΔΑ
Θα μπορούσε ο ιστορικός να χρησιμοποιήσει άλλα παραδείγματα αλλα για άλλη μια φορά το παραδειγμα της Ελλάδας τραβά τα φώτα της δημοσιότητας, ισως γιατι όντως να μην υπάρχει άλλο….
Στο ρεπορτάζ του BBC ο Ρίς σημειώνει δυο γεγονότα.
Το πρώτο είναι η υποδοχή της Μέρκελ στην Αθήνα. Όπου - στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης - οργισμένοι Ελληνες, όπως γράφει, την δέχτηκαν με σβάστικες.
Και το δεύτερο η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Η απόλυτη ειρωνεία, σημειώνει ο ιστορικός, καθώς η Χρυσή Αυγή καταδιώκει τις μειονότητες και οδηγείται από έναν άνθρωπο που υποστηρίζει οτι δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων στο Αουσβιτς.
Και ο ιστορικός καταλήγει με το απλό ερώτημα: Υπάρχει μεγαλύτερη προειδοποίηση από αυτή;
Το δημοσίευμα επικεντρώνεται σε ένα ερώτημα - πώς ήταν δυνατόν ένας τόσο παράξενος και ανεπαρκής άνθρωπος όπως ο Χίτλερ να κερδίσει την εξουσία σε μια τόσο εξελιγμένη χώρα...
και στη συνέχεια να αγαπηθεί από εκατομμύρια ανθρώπους; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορούμε να την βρούμε όχι μόνο στις ιστορικές συνθήκες της εποχής αλλά και στη φύση της ηγεσίας του Χίτλερ.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό αλλά ταυτόχρονα δυσάρεστο στο δημοσίευμα του BBC είναι η σύγκριση αυτής της πτυχής της ιστορίας με την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα.
ΤΟΤΕ
Ο Χίτλερ ήταν ο αρχετυπικός «χαρισματικός ηγέτης». Δεν ήταν ένας "κανονικός" πολιτικός - κάποιος που έδινε υποσχέσεις για να μειώσει φόρους και να προσφέρει καλύτερη υγειονομική περίθαλψη - αλλά κάποιος, ο οποίος προσέφερε σχεδόν "πνευματικούς στόχους" λύτρωσης και σωτηρίας.
Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα τίποτα, ένας εκκεντρικός που δεν μπορούσε να κάνει πνευματικές συζητήσεις γεμάτος μίσος και προκαταλήψεις.
Στις περιόδους ευνοϊκής οικονομικής συγκυρίας στη Γερμανία, κατά τα μέσα της δεκαετίας του 20, ο Χίτλερ θεωρήθηκε χαρισματικός μόνο απο πολύ λίγους φανατικούς. Σε τέτοιο βαθμό που στις εκλογές του 1928 οι Ναζί είχαν μόνο το 2,6% των ψήφων.
Ωστόσο, σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ο Χίτλερ ήταν καγκελάριος της Γερμανίας και ηγέτης του πιο δημοφιλούς πολιτικού κόμματος στη χώρα.
Αυτό που άλλαξε ήταν η οικονομική κατάσταση στην χώρα. Στον απόηχο του Wall Street Crash το 1929 υπήρξε μαζική ανεργία στη Γερμανία.
"Οι άνθρωποι πραγματικά πεινούσαν," δήλωσε ο Jutta Ruediger στο δημοσίευμα του BBC. Ο Ruediger άρχισε να υποστηρίζει τους Ναζί αυτό το διάστημα και τόνισε οτι ήταν σε αυτο το πλαίσιο που ο Χίτλερ άρχισε να εχει την εικόνα του 'Σωτήρα'.
ΣΗΜΕΡΑ
Αυτή ακριβώς η ιστορία είναι που έχει σημασία σήμερα. Όχι επειδή επαναλαμβάνεται, σημειώνει ο ιστορικός Λορενς Ρίς αλλά επειδή περιέχει προειδοποιήσεις.
Στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης εκατομμύρια άνθρωποι ξαφνικά αποφάσισαν να στραφούν προς ένα αντισυμβατικό ηγέτη που νόμιζαν είχε "χάρισμα", επειδή συνδεόταν με τους φόβους τους, τις ελπίδες τους και την λανθάνουσα επιθυμία να κατηγορούν τους άλλους για την κατάσταση τους. Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.
ΕΛΛΑΔΑ
Θα μπορούσε ο ιστορικός να χρησιμοποιήσει άλλα παραδείγματα αλλα για άλλη μια φορά το παραδειγμα της Ελλάδας τραβά τα φώτα της δημοσιότητας, ισως γιατι όντως να μην υπάρχει άλλο….
Στο ρεπορτάζ του BBC ο Ρίς σημειώνει δυο γεγονότα.
Το πρώτο είναι η υποδοχή της Μέρκελ στην Αθήνα. Όπου - στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης - οργισμένοι Ελληνες, όπως γράφει, την δέχτηκαν με σβάστικες.
Και το δεύτερο η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Η απόλυτη ειρωνεία, σημειώνει ο ιστορικός, καθώς η Χρυσή Αυγή καταδιώκει τις μειονότητες και οδηγείται από έναν άνθρωπο που υποστηρίζει οτι δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων στο Αουσβιτς.
Και ο ιστορικός καταλήγει με το απλό ερώτημα: Υπάρχει μεγαλύτερη προειδοποίηση από αυτή;
onalert
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου